Polski Fiat 125p w Chile
Polski Fiat 125p został znaleziony, a właściwie dostrzeżony w dalekim ale gorącym Chile. Skąd w tak odległym kraju znalazł się Polski Fiat 125p ? Już wyjaśniamy.
Za czasów PRL-u Polski Fiat 125p był eksportowany do około 80 krajów na całym świecie. Większość eksportowanych modeli została sprzedana w krajach europejskich, natomiast pozostała część pojechała dalej w świat. Odbiorcami modelu 125p stały się między innymi Liban, Australia, Irak, Indonezja, Kolumbia czy właśnie Chile. Do kraju tego trafiło blisko 1300 egzemplarzy Polskiego Fiata 125p. Eksport trwał aż do końca produkcji w fabrykach FSO, czyli do 1991 roku.
Polski Fiat 125p dzięki eksportowi do Chile pojawił się również w sąsiedniej Argentynie gdzie w sprzedaży był dostępny nawet do połowy lat 90-tych ubiegłego wieku. Niewątpliwą zaletą dla 125p jaką ma Chile to klimat bez zimy i soli na drogach, który wpływa doskonale na stan karoserii. Łatwo korodujące nadwozie na naszych polskich warunkach po sezonie zimowym nie wpływało na trwałość nadwozia, a po gruntownym wiosennym myciu właściciel odnajdywał nowe oznaki korozji. Jeśli zostały one zbagatelizowane to po następnym sezonie zimowym Fiat 125p mógł wydawać odgłosy chrupania przez rdzę.
Egzemplarz odkryty w Chile nadwozie ma w kolorze białym, a stan blacharski można ocenić jako dobry. Na pierwszy rzut oka nie widać na nim rdzy, jednak ogólny stan wygląda na mocno eksploatowany przez właściciela. Brakuje zewnętrznego lusterka wstecznego po stronie pasażera, plastiki w tylnym słupku są zdekompletowane i widać lekkie otarcie na tylnych drzwiach. Wizualny stan 125p poprawiają aluminiowe felgi.
Polski Fiat 125p po raz pierwszy zjechał z taśmy FSO 28 listopada 1967 roku. Jak łatwo obliczyć niedawno obchodzono 45 rocznicę rozpoczęcia produkcji tego modelu na włoskiej licencji. Ze swoim pierwowzorem 125p miał niestety mało wspólnego. Polski Fiat 125p wyróżniał się okrągłymi kloszami świateł zamiast kwadratowych jak w oryginalnej wersji, zmienioną atrapą chłodnicy z przodu i innymi przetłoczeniami na masce silnika oraz klapie bagażnika. Polski model charakteryzował się także brakiem chromowanych listew bocznych nadwozia.
Jednostki napędowe, skrzynię biegów oraz układ przeniesienia napędu zaadaptowano z poprzednika Fiata 125, czyli starego modelu Fiat 1300/1500. Była to największa bolączka tego modelu, ponieważ były to już przestarzałe konstrukcyjnie elementy. Jednym słowem Polski Fiat 125p był składaną z różnych części hybrydą w której głównie liczyły się koszty produkcji.
Umowa licencyjna na produkcję modelu Fiat 125p została podpisana 22 grudnia 1965 roku i kosztowała około 40 milionów dolarów, ale dała polskiej motoryzacji dostęp do wielu nowoczesnych technologii. Licencja przewidywała sprzedaż samochodu na całym świecie z czego fabryka FSO skorzystała, a doskonałym przykładem jest opisywany egzemplarz z Chile.
Wraz z rozpoczęciem produkcji Poloneza, planowano zakończenie wytwarzania 125p w 1982 roku. W tym czasie kończyła się umowa licencyjna, która uniemożliwiała wytwarzanie tego modelu pod marką Fiat. Nie było to żadnym problemem dla władz PRL i równo z rozpoczęciem nowego roku, 1 stycznia 1983 z fabryki na Żeraniu zjeżdża model o nazwie FSO 125p.
Ostatni Polski Fiat 125p z taśm montażowych fabryki FSO zjechał w czerwcu 1991 roku. Łącznie wyprodukowano 1 445 699 egzemplarzy tego modelu z czego 586 376 sztuk zostało wyeksportowanych do innych krajów.
